مدلسازی و تحلیل درصد رطوبت تعادل چوب با استفاده از متغیرهای مکانی در گستره ایران

چکیدهدرصد رطوبت تعادل (EMC) یکی از شاخص‌های مهم در صنایع چوب می‌باشد که بررسی و تعیین آن در مکان‌های مختلف منجر به جلوگیری از تلفات ناشی از عوامل هواشناسی می گردد. به منظور ارائه مدلی ریاضی از رابطه درصد رطوبت تعادل با متغیرهای زمین آماری (طول و عرض جغرافیایی و ارتفاع از سطح دریا) این مطالعه صورت گرفت. نتایج نشان داد که اقلیم و مناطق ساحلی و سرد، درصد رطوبت تعادل بیشتری نسبت به مناطق و اقلیم های خشک و مرکزی ایران دارند. ماههای زمستان، ماههای اولیه بهار و ماههای پاییز منتهی به زمستان دارای رطوبت تعادل چوب بیشتری بودند. تحلیل با متغیرهای مکانی نشان داد استفاده از دو متغیر عرض جغرافیایی- ارتفاع نتایج بهتری نسبت به روش تک متغیره ارائه می‌دهد. تحلیل سه متغیره نیز نتایج دقیق‌تری نسبت به روش های تک متغیره و دو متغیره ارائه نمود. در ماههای گرم سال تنها در تحلیل سه متغیره نتایج خوبی بدست آمد. به نظر می رسد راه حل مناسب جهت بررسی درصد رطوبت تعادل با متغیرهای مکانی، مطالعه در مقیاس منطقه ای، در نظر گرفتن شرایط اقلیمی، دوری و نزدیکی به منابع رطوبتی و در نهایت ارائه مدل برای اقلیم مختص آن منطقه می باشد.چکیدهدرصد رطوبت تعادل (EMC) یکی از شاخص‌های مهم در صنایع چوب می‌باشد که بررسی و تعیین آن در مکان‌های مختلف منجر به جلوگیری از تلفات ناشی از عوامل هواشناسی می گردد. به منظور ارائه مدلی ریاضی از رابطه درصد رطوبت تعادل با متغیرهای زمین آماری (طول و عرض جغرافیایی و ارتفاع از سطح دریا) این مطالعه صورت گرفت. نتایج نشان داد که اقلیم و مناطق ساحلی و سرد، درصد رطوبت تعادل بیشتری نسبت به مناطق و اقلیم های خشک و مرکزی ایران دارند. ماههای زمستان، ماههای اولیه بهار و ماههای پاییز منتهی به زمستان دارای رطوبت تعادل چوب بیشتری بودند. تحلیل با متغیرهای مکانی نشان داد استفاده از دو متغیر عرض جغرافیایی- ارتفاع نتایج بهتری نسبت به روش تک متغیره ارائه می‌دهد. تحلیل سه متغیره نیز نتایج دقیق‌تری نسبت به روش های تک متغیره و دو متغیره ارائه نمود. در ماههای گرم سال تنها در تحلیل سه متغیره نتایج خوبی بدست آمد. به نظر می رسد راه حل مناسب جهت بررسی درصد رطوبت تعادل با متغیرهای مکانی، مطالعه در مقیاس منطقه ای، در نظر گرفتن شرایط اقلیمی، دوری و نزدیکی به منابع رطوبتی و در نهایت ارائه مدل برای اقلیم مختص آن منطقه می باشد.به نظر می رسد راه حل مناسب جهت بررسی درصد رطوبت تعادل با متغیرهای مکانی، مطالعه در مقیاس منطقه ای، در نظر گرفتن شرایط اقلیمی، دوری و نزدیکی به منابع رطوبتی و در نهایت ارائه مدل برای اقلیم مختص آن منطقه می باشد.